Ένα διαμέρισμα στο Μιλάνο ανακαινίστηκε έτσι, ώστε οι χώροι του να διαχωρίζονται κατά βούληση και να αξιοποιούν στον μέγιστο βαθμό το φυσικό φως.

Έξι μεγάλα συμμετρικά παράθυρα μέχρι το πάτωμα –σαν μπαλκονόπορτες χωρίς μπαλκόνι– είναι από τα βασικά δομικά στοιχεία που καθόρισαν την ανακαίνιση ενός διαμερίσματος στο Μιλάνο. Βρίσκεται στον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου χτισμένου στα μέσα του 20ού αιώνα και στην αρχική του διαρρύθμιση τα παράθυρα ήταν μοιρασμένα ανάμεσα στον χώρο υποδοχής, το υπνοδωμάτιο και το μπάνιο.

Τώρα, μπορεί κανείς να τα δει σε σειρά, από τη μια άκρη του σπιτιού έως την άλλη. «Η ρυθμική αλληλουχία των παραθύρων που κοιτούν στον νότο γίνεται συνεκτικό στοιχείο ανάμεσα στους χώρους του διαμερίσματος, που φαίνεται πιο ευρύχωρο», λέει ο Federico Robbiano, από το αρχιτεκτονικό γραφείο llabb, που ανέλαβε την ανακαίνιση.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το διαμέρισμα έγινε ένας ενιαίος χώρος. Ανάμεσα στον χώρο υποδοχής και το υπνοδωμάτιο έχει δημιουργηθεί ένα πρωτότυπο χώρισμα: Όταν είναι κλειστό, επιτρέπει στους χώρους να επικοινωνούν.

Όταν ανοίγει, χωρίζεται σε δύο πάνελ με ημικυκλικά ανοίγματα από οπαλίνα, που λειτουργούν σαν πόρτες ενώ αποκαλύπτουν μια βιβλιοθήκη με τηλεόραση (από τους πιο ευρηματικούς τρόπους που έχουμε δει ποτέ να εντάσσεις στον χώρο μια τέτοια συσκευή)!

«Οι δύο συρόμενες πόρτες δεν οριοθετούν απλώς τον χώρο», διευκρινίζει ο συνιδρυτής του llabb, Luca Scardulla. «Μέσα από τη σχέση ανάμεσα στα συμπαγή μέρη και τα κενά, και μέσα από τις διαφάνειες που έχουν, αλληλοεπιδρούν με το στήσιμο του χώρου και γίνονται στοιχεία μιας συνεχούς αλληλεπίδρασης ανάμεσα στον επισκέπτη και το περιβάλλον. Είναι ένα δυναμικό στοιχείο παιχνιδιού και ανακάλυψης».

Η ευρηματική αυτή ξύλινη κατασκευή προδίδει κατά κάποιο τρόπο τις καταβολές του δημιουργικού διδύμου, αφού το llabb τους είχε ξεκινήσει από ένα ξυλουργικό εργαστήριο, με ειδίκευση στις ειδικές κατασκευές. Η αγάπη τους για το ξύλο φαίνεται και σε άλλα πρότζεκτ, όπως το καταφύγιο The Hermitage που έχουν σχεδιάσει.

Το άλλο υλικό που αξιοποιείται σε διάφορα σημεία του χώρου είναι ένα πέτρωμα που μοιάζει με μάρμαρο. Στο κεντρικό χώρισμα, στην κουζίνα –που είναι ενιαία με τον χώρο υποδοχής– και στο μπάνιο, δημιουργεί κι αυτό με τον τρόπο του μια αίσθηση συνέχειας στην όλη σύλληψη. Και, βέβαια, δεν μπορείς να μην προσέξεις το ξύλινο παρκέ, που ντύνει πλέον σε συνέχεια όλα τα πατώματα.

Πολλά από τα έπιπλα είναι ειδικά κατασκευασμένα για τον χώρο, ενώ το φως του ήλιου που μπαίνει από τα παράθυρα και αλλάζει όσο προχωρά η μέρα δημιουργεί σκιές που αναδεικνύουν τα γεωμετρικά στοιχεία του.

Η ιδιωτικότητα εξασφαλίζεται με κατάλευκες κουρτίνες από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα, που ακόμα και κλειστές αφήνουν να διακρίνεται τι συμβαίνει έξω.

«Η ένταση μεταξύ των χώρων είναι ένα θέμα στο οποίο ανέκαθεν αφιερώνουμε μεγάλη προσοχή ως γραφείο», καταλήγει ο Federico Robbiano. «Οι χώροι, σε μια αλληλουχία, πρέπει να προκαλούν ένα αίσθημα προσμονής χωρίς να αποκαλύπτονται. Πρέπει να χωρίζονται, αλλά την ίδια στιγμή να είναι ένα».

Πηγή: www.ow.gr